a range of artistic positions that playfully deal with indeterminacy, allow for other perspectives, and create space for emotions

still-life | still of time | beauty of transience, of impermanence

…map out possible trajectories for future scenarios
…create space for reciprocity and polyphony in a changing world
…a focus on the in-between-ness of the natural and the artifactual to create space for reciprocity and polyphony in a changing world
…immersive Climatescapes

weathering
polycyclic mountain

In 1991 I hiked through the Himalayas in Nepal, wondering about the genesis and massive natural erosion of this enormous range of mountains. And I saw human destruction. Locals cut woods for fire to heat buckets of water to cater for hikers like me. Resulting in huge landslides that wash away all fertile soils that cling to the slopes of these mountains.
Later I learned that the top of the mountain can actually be found at the foot of that same mountain and sediments are spread all over the world.
I brought home a small green-grayish stone in my backpack. In sync with the ‘original’ habitat I put the stone in some water and made this work in 1996.

seeking for images and words – in proces

You are an archive

Een liefdesverhaal, waarbij generaties onderlinge afhankelijkheid tonen en tijd geen rol lijkt te spelen.

Het persoonlijke artistieke archief (objecten, beelden, woorden) vormt de humus voor het maken van nieuwe ‘attributen’ voor geënsceneerde werkelijkheden. Daarbij wordt het oeuvre zelf dynamisch. Een eerder werk is niet langer gestold in de tijd, maar transformeert door herplaatsing, hergebruik en door nieuwe toevoegingen tot nieuw en actueel werk. 

Het persoonlijke artistieke archief draagt bij, als humus voor het maken van nieuwe ‘attributen’ voor geënsceneerde. werkelijkheden. De vondsten en objecten worden recent ook samengebracht in zogenoemde 21^e eeuwse klimaattaferelen. Er vormen zich boven- en onderwerelden, die door zonlicht, glas en spiegels, schaduw en spiegeling onvoorziene verwantschappen en tussenruimtes tonen. Er ontstaan een soort allegorische, zinnebeeldige stillevens, die als een geïntensiveerde beleving reflecteren op een alledaagse realiteit, over kwetsbaarheid en vergankelijkheid, schoonheid en poëzie.

Proefondervindelijke zintuigelijke testruimtes rondom het werk

Op deze wijze ontdekte ik, hoe het werk zélf een performatief karakter krijgt, door te ademen, leven, groeien en krimpen, en daarbij publiek uitdaagt om sensitieve ontmoetingen aan te gaan. Dat vraagt tijd, speelsheid en geconcentreerde aandacht. Publiek kan deel van het werk worden, door het proces van creëren van geënsceneerde werkelijkheden, het zoeken naar verwantschappen en het doen ontstaan van liefdesverhalen in tussenruimtes zélf te ontdekken en deze ervaringen te delen.

Verzamelaar van hetgeen zich afspeelt in tussenruimtes

Het proces van zoeken, ontmoeten, ontdekken en maken is onderdeel van het werk geworden. 
Als empirisch artistiek veldonderzoeker zoek ik veelzijdige en wederkerige perspectieven om een meer inclusief wereldbeeld te generen. Leidende vraag is, of het creëren van geënsceneerde werkelijkheden en het zoeken naar verwantschappen kan bijdragen
aan een meer affectief, zinnelijk wereldbeeld? Een 21^e eeuws sensitief klimaattafereel? Een liefdesverhaal over tussenruimtes, tussen natuur- en cultuurfenomenen? 

Ik ben gefascineerd door de constructie van ‘tijd’ en veranderende percepties van waardesystemen, die we vaak als vanzelfsprekend ervaren. Ik onderzoek de tussenruimte tussen natuur- en cultuurfenomenen, aannames over gebruik of hergebruik van bronmaterialen en percepties van lokaliteit en authenticiteit. 

tussenruimte – in-beween-ness

Ik onderzoek de vervreemding en verwondering in de verhalen van alledaagse dingen om ons heen en noem dit anekdotische plaatsbepalingen. Er ontstaan geen beelden voor de eeuwigheid, maar tijdelijke, veranderlijke en prikkelende situaties die geënsceneerd worden binnen een dagelijkse werkelijkheid.

in-between-ness of the natural and the artifactual

Percepties van tijd, materie, landschappen en klimaat spelen een grote rol in het werk. De wijze waarop natuurlijke en door de mens veroorzaakte krachten elkaar in de tijd ontmoeten vormen niet alleen een landschap, maar ook de waarneming zélf wordt vormgeven. 
Kan ons voorstellingsvermogen verder uitgedaagd worden en is het mogelijk een meer affectief, zinnelijk wereldbeeld te creëren?

Sensaties, zoals het ervaren van kwetsbaarheid, vergankelijkheid, schoonheid en poëzie zijn leidend voor het werkproces. Het proces van zoeken, ontmoeten, ontdekken en maken is onderdeel van het werk.

Gaandeweg ontstaan ook vraagstukken over de ecologische voetafdruk van de kunsten zélf, over ethiek van toe-eigening van grondstoffen, eigenaarschap, zorg leren dragen. Terwijl ik zorg leer dragen voor levende collecties ontstaat een nieuw dilemma: hoever kan men gaan omwille van kunst of van schoonheid?

still-life

deconstructing the vitrine?

Soft Stones

soil as Earth

Sphagnarium

Subscapes

Plantscapes

Om de zeggingskracht van materie zélf, en in een onderlinge samenhang vervolgens verder te onderzoeken, werd een serie ‘bekers met ziel’ gemaakt. Een beker is een alledaagse, bekende vorm. Het woord ‘ziel’ kan verwijzen naar onstoffelijk; wijnflessen hebben een ziel om droesem of sedimenten uit de wijn te verzamelen. Door het mengen van gietporselein met verschillende aardstoffen, alg, wier, mos en vervolgens te bakken, werd een fascinerend spel van elkaar afstoten of aantrekken zichtbaar en tactiel gemaakt. Deze ontdekking vormde het begin van een liefdesverhaal. 

fossils and/or artifacts

is my shell cabinet a zoo?

De fascinatie voor keramiek en keramische technieken komt voort uit reizen, artistiek veldwerk en als vrijwilliger in de archeologie (AWN). De zo verworven verzameling, objecten, fossielen en artefacten zijn een inspirerende bron. Het lijkt alsof ‘tijd’ middels die objecten gestold wordt, aanraakbaar wordt, fysiek wordt.
Op het raakvlak van kunst met paleontologie, geologie, archeologie en ecologie, is een intrigerende parallel te ontdekken tussen het natuurlijke fossilisatieproces (het worden van een fossiel) met keramische technieken, zoals een mal, afgietsel of afdruk. Ook het begrip van klimaat als temperatuur, vochtigheid, enz. lijkt verwant te zijn met het stoken in een keramiekoven, als een soort snelkookpan voor klimaatverandering.

Porselein wordt over het algemeen als waardevol beschouwd; de door fossielenverzamelaars en archeologen gedoneerde fragmenten en scherven zijn te klein voor wetenschappelijk onderzoek en in die zin ‘waardeloos’. Door deze aannames uit te dagen zijn kleine, wonderlijke objecten ontstaan, die in één hand te koesteren zijn. Ze zijn hybride, en in die zin te beschouwen als een soort gidsfossielen voor een onvoorziene toekomstige tijd.